Kto szyje nasze ubrania?

Dokument Jennifer Sharpe pokazuje kulisy przemysłu modowego. Większość projektantów nie ma pojęcia o tym w jaki sposób ich wizje zmieniają się w gotowy produkt. Laura Seigel, młoda nowojorska projektantka wyrusza w podróż do Indii, aby zobaczyć w jakich warunkach produkowane są ubrania na każdym z etapów, od uprawy bawełny, przez barwienie tkanin po szycie odzieży. Laura nawiązuje osobistą więź z każdym z wytwórców pracujących przy jej kolekcji. Dokument jest formą sprzeciwu przeciwko tzw. „fast-fashion”, czyli modzie opierającej się na błyskawicznym powielaniu projektów z pokazów i wypuszczaniu ich do masowej produkcji, bez dbałości o ich jakość i warunki, w których powstaje. Taka filozofia sprzedaży charakteryzuje tzw. sieciówki, czyli globalne marki posiadające sklepy na całym świecie, chcące zapewnić swoim klientom możliwość zakupu modnych w danym sezonie ubrań w przystępnych cenach. Ten model handlu wywodzi się z powstałego w latach 80. w Stanach Zjednoczonych modelu QRM (Quick response manufacturing) polegającego na skróceniu czasu realizacji procesów produkcyjnych. QRM charakteryzuje się wywarzeniem krótkich serii i zróżnicowanym asortymentem. Filozofia „fast fashion” zaczęła przybierać na sile w 2000 roku, gdy pojawił się trend boho-chic, inspirowany modą hippisów. W opozycji do tego ruchu stoi „slow fashion”, którego zwolennicy obwiniają szybką, masową produkcję o zanieczyszczanie środowiska, złą jakość ubrań i pogarszanie się warunków pracy w fabrykach w krajach rozwijających się.