Starożytny Rzym – Gniew Bogów [HD]

Starożytny Rzym – Gniew Bogów ang.nazwa- Rome. Rise and Fall of an Empire – Wrath of the Gods.
W tym odcinku dowiemy się o historii Cesarza Decjusza ,jak i o wojnie domowej ,o edykcie – złożenie ofiar rzymskim bogom,epidemii,i kampaniach przeciwko barbarzyńcom.

Decjusz Trajan, Gaius Messius Quintus Decius (ur. 201, zm. 251) – cesarz rzymski od 249 do 251 roku.

Przejęcie władzy
W roku 248 wyznaczony przez cesarza Filipa Araba na naczelnego dowódcę armii Dunaju bardzo skutecznie prowadził wojnę przeciw plemionom Gotów. Wiosną 249 roku legiony naddunajskie ogłosiły Decjusza imperatorem. Ten początkowo nie chciał przyjąć wyboru i listownie powiadomił Filipa, że gotów jest złożyć godność cesarską na jego ręce, ale w Rzymie. Na to jednak Filip nie mógł się zgodzić. Decjusz wkrótce wyruszył przeciw Filipowi i pokonał go we wrześniu w krwawej bitwie pod Weroną, gdzie Filip zginął. Jego małoletniego syna – formalnego współwładcę, zamordowali w Rzymie pretorianie. Senat uznał wówczas Decjusza za cesarza.
Decjusz oprócz zwyczajowych tytułów Cezara i Augusta przybrał sobie przydomek Trajana – na cześć cesarza z okresu świetności Imperium, także zwycięzcy znad Dunaju. Formalnie współrządził razem ze swoimi synami, którzy otrzymali tytuły cezarów.

Polityka wewnętrzna
Był władcą energicznym i przez wielu uważanym za wcielenie starorzymskich cnót. Prowadził politykę niechętną wobec chrześcijan, a pod koniec roku 249 wydał edykt, nakazujący wszystkim obywatelom Imperium złożenie ofiar rzymskim bogom.
Edykt ten nie był wymierzony specjalnie przeciw chrześcijanom, nawet nie zostali w jego tekście wspomniani. Ale jego postanowienia uderzały głównie w nich, gdyż tylko chrześcijanie i żydzi uznawali w cesarstwie bezwzględny monoteizm. W miastach powstały specjalne komisje, przed którymi obywatele musieli składać ofiary i oficjalnie deklarować swoje przywiązanie do religii rzymskiej.
Prześladowania te były jednymi z najkrwawszych w historii starożytnego Rzymu i po raz pierwszy objęły obszar całego cesarstwa.

Kampanie przeciw barbarzyńcom
W roku 250 plemiona Karpów zaatakowały Dację, natomiast Goci przekroczyli Dunaj i rozpoczęli plądrowanie terenów dzisiejszej Bułgarii osłabionych po wymarszu legionów Decjusza do Italii. Cesarz najpierw wysłał na te tereny starszego syna Herenniusza. Później udał się sam by walczyć z najazdem. Po pierwszym sukcesie pod Nikopolis armia rzymska została pokonana w bitwie pod Boreą. Po tej porażce Decjusz nie miał wystarczających sił by walczyć z najazdem. Postanowił zbierać wojska i zaatakować Gotów, gdy będą wracać obciążeni łupami za Dunaj. Barbarzyńcom zastąpiono drogę pod Abrittus w czerwcu 251 roku. Po początkowych sukcesach Rzymian, przewagę zyskali Goci. Najpierw zginął syn Decjusza – Herenniusz, przeszyty strzałą. Później część armii rzymskiej wraz z cesarzem została wciągnięta na bagna, gdzie zginął sam Decjusz. Był pierwszym cesarzem w historii Imperium, który z całą pewnością zginął w walce z najeźdźcami.
Po śmierci Decjusza nowym cesarzem obwołano Treboniana Gallusa mimo, że w Rzymie wciąż przebywał młodszy syn zmarłego cesarza, Hostylian.